خشونت در هر جامعهای انسانها را از «سلامت جسم و امنیت» محروم میكند كه هر دو از نعمتهای خدادادی هستند. سلامت جسمانی كه به خطر بیفتد، همه افراد جامعه احساس ناامنی میكنند و نبود احساس امنیت سبب میشود تا آدمها فكرشان در راه پیشرفت كار نكند .
به گزارش سلامت نیوز به نقل از تهران امروز ؛ سال گذشته سردار اسماعیل احمدی مقدم، فرمانده نیروی انتظامی بارها بر طبل ضرورت تصویب لایحه ممنوعیت حمل سلاح سرد كوبید و اعلام كرد كه قوانین سختگیرانه در پیشگیری از ارتکاب جرایم بهویژه درباره سلاح سرد موثر است. به گفته او، «پلیس چند سال است که این موضوع و لایحه را پیگیری میکند تا در مجلس تصویب شود. البته معمولا سال آخر دورههای مجلس شورای اسلامی، تصویب چنین قوانینی در مسیر عادی سخت است.»
پیشبینی سردار احمدیمقدم درست از آب درآمد و مجلس هشتم كار را نیمهتمام گذاشت. هرچند این لایحه در كمیسیون قضایی مجلس هشتم بررسی شد اما در صحن علنی مطرح نشد. به گفته احمدیمقدم هرچند مجازات كاربرد سلاح سرد در كشور سنگین است اما در اینباره خلأ قانونی وجود دارد و اگر قانونی در این باره باشد، دادستانها میتوانند برخورد کنند و اگر وجود نداشته باشد، محملی برای برخورد وجود ندارد. این قانون باید اصلاح و فرهنگسازی نیز در جامعه باید انجام شود. چرا باید یک جوان با خود چاقو حمل کند، در حالی که پیامدهای حمل سلاح را میداند که بسیار سنگین و در حد اعدام و قصاص است؟»
نزاع1600 نفر در روز
آخرین آمارها نشان میدهد روزانه 1600 نفر با یكدیگر نزاع میكنند و از هر هزار ایرانی، سالانه 8 نفر، یك طرف نزاع هستند! این همه ماجرا نیست. از ابتدای سال تاكنون تعداد زنانی كه در نزاعها شركت داشتهاند، 1.1درصد بیشتر شده است. از آنجا كه رفتارشناسان میگویند مشكلات اقتصادی و تنشهای زندگی شهری، آستانه تحمل ایرانیها را پایین آورده است، به همراه داشتن چاقو در هنگام این نزاعها میتواند هرروز بر میزان قتلهای رخ داده بیفزاید. همین است كه چاقو و انواع سلاح سرد در میان آلات قتاله رتبه نخست را از آن خود كردهاند. بااینكه هنوز قانونی مصوب برای ممنوعیت سلاح سرد وجود ندارد، نیروی انتظامی برای كاهش میزان جرایم خشن در كشور، هرچند وقت یكبار در طرحهایی جداگانه چاقوهایی كه مصارفی جرم خیز دارند را جمعآوری كرده و با فروشندگان آنها برخورد میكند.
بااین همه استفاده از سلاح سرد در نزاعها طی یكی، دوسال گذشته، چهرهای تازه از خشونت را در خیابانهای كشور نمایان كرده است. از حادثه سعادتآباد و قتل قویترین مرد ایران گرفته تا جنایت نظامآباد كه همین دو ماه پیش رخ داد، بهنظر میرسد كه چاقو متهم ردیف اول بسیاری از پروندههای جنجالی قتل است! چندی پیش سرهنگ محمد مصطفایی، معاون مبارزه با جرایم جنایی پلیس آگاهی كشور اعلام كرد كه وقوع 44 درصد از قتلهای كشور با استفاده از سلاح سرد بوده است. وی گفت: «این میزان از قتلها با استفاده از چاقو، قمه، دشنه، شمشیر و ساطور انجام شده ومتاسفانه وقوع قتل با استفاده از سلاح سرد بیش از 3 درصد افزایش داشته است.»
رابطه خشونت و عوامل اقتصادی و فرهنگی
به گفته دكتر نوروز هاشم زهی جامعهشناس، استاد دانشگاه و مدیر موسسه تحقیقات اجتماعی كندوكاو، كاربرد سلاح سرد در گذشته در شبكه خویشاوندی ایرانیها نقش مهمی داشته اما استفاده از سلاح سرد، در زندگی شهری امروزی جایی ندارد. او به تهرانامروز میگوید: «عوامل مربوط به خشونت فراوانند. اما در جامعه امروزی با بررسی ساختار كنونی آن میتوان گفت كه عواملی مانند فقر، بیكاری، ناكارآمدی نظام آموزشی، تبعیض، تجملگرایی و چشم و همچشمی حائز اهمیت هستند. بهعنوان مثال جوان بیكار یا جوانی فقیر كه از نظام تعلیم و تربیت كارآمدی نیز برخوردار نبوده، وقتی نمیخواهد در مقابل طبقه اجتماعی بالاتر كم بیاورد، به خشونت دست میزند.»
سلاح، آخرین راهكار در برابر فشارها
نتایج یك تحقیق انجام شده در اداره کل مطالعات اجتماعی معاونت اجتماعی و ارشاد نشان میدهد كه در سطح شهر تهران، 2 /24 درصد نزاعها بهدلیل آسیبهای اجتماعی رخ میدهد كه درصدی از این نزاعها هم منجر به قتل میشود. هرچند عموم این درگیریها بدون استفاده از سلاح رخ میدهد اما درگیریهای ثبت شده با سلاح نشان میدهد كه 57 درصد از این درگیریها، با چاقو، قمه و شمشیر بوده است.
جمع درگیریهای ثبت شده 5086 فقره بوده كه 316 فقره از آن با سلاح رخ داده بود. از این میزان 180 فقره از آن با چاقو، 24 فقره با قمه و 3 فقره با شمشیر رخ داده است. نتایج این پژوهش نشان میدهد كه افراد برای استفاده از سلاح سرد برنامه قبلی نداشتهاند اما دكتر هاشم زهی اعتقاد دیگری دارد. او میگوید: «هرچند قصد كشتن دیگری در فكر آنها نیست اما این ذهنیت در آنها وجود دارد وگرنه از قبل سلاح حمل نمیكنند. حمل سلاح و استفاده از آن برای افراد، شاید بهعنوان آخرین راهكار در برابر فشارهای اقتصادی و اجتماعی است.»
این استاد دانشگاه میگوید: «خشونت در هر جامعهای انسانها را از «سلامت جسم و امنیت» محروم میكند كه هر دو از نعمتهای خدادادی هستند. سلامت جسمانی كه به خطر بیفتد، همه افراد جامعه احساس ناامنی میكنند و نبود احساس امنیت سبب میشود تا آدمها فكرشان در راه پیشرفت كار نكند.» به گفته او، «در كوتاهمدت باید قوانین جدی و كامل تصویب و اجرا شود. برخورد باید دقیقتر و جدیتر باشد. برخوردهای كنونی سطحی است. مجازاتها باید شدیدتر باشد. جمعآوری سلاح دردی را دوا نمیكند.»
نظر شما